Strych- Mieszkanko Lazare

(...)Kiedy tylko dostałem się na miejsce i otworzyłem drewnianą klapę, wciągnąłem mocno powietrze rozkoszując się tym przyjemnym zapachem staroci oraz piżma. Mhym... Ah ta woń. Niektórzy traktują ją jak afrodyzjak i płacą ogromne sumy za sprowadzenie substancji, która okaże się marną namiastką demonicznego zapachu lisołaka. Biedni ludzie. Większość z nich po prostu śmierdzi. I mówię to delikatnie, pomijając wiele czynników. Czasem naprawdę trudno jest mi przebywać ze swym niezwykle czułym węchem w ich pobliżu.Wzdrygając się nieznacznie zacząłem zwinne lawirować pomiędzy najstarszymi eksponatami z mej kolekcji. Były tutaj właśnie egipskie pamiątki mych przodków, ale przede wszystkim rzeczy, które samodzielnie zdobyłem. U bardziej lub mniej legalny sposób. Najrówniejsze różności. Wiele luster, szaf, ciemnych katów, krzeseł i co tylko się zapragnie. Raz nawet pożyczyłem na zawsze manekin przedstawiający konia, już osiodłanego, który miał chyba posłużyć do jednego ze spektakli. Z tego co pamiętam, ta atrapa znajduje się obok egipskiego sarkofagu faraona... Mniejsza. Teraz interesowało mnie tylko jedno miejsce. Mianowicie "mój pokój". Było tam duże, dwuosobowe łoże, jakie można zaobserwować w dworach szlacheckich, szafka nocna, okno i kilka mniejszych lub większych ulepszeń wraz z manekinem używanym przez artystów do trzymania ich ubrań. Wszystko to zasłaniała duża, bordowa kotara. Jedyne pytanie, jakie się komukolwiek mogło nasunąć, to jak ja tam wniosłem to posłanie!?-Nya! Wróciłem, droga Elizo!- zakrzyknąłem odrzucając ciężką zasłonę. Od razu zwróciłem się do drewnianego manekina przyozdobionego jak zwykle w kapelusz o okrągłym rondzie oraz aksamitny szal, za który złapałem i ściągając go ze swojej "towarzyszki"opatuliłem nim własna, smukłą szyję.- Na mnie lepiej wygląda.- stwierdziłem puszczając Elizie oczko. Następnie podszedłem do szafki, z której wyciągnąłem kieszonkowy zegarek. Zerkając przelotnie włożyłem go do kieszeni. (...)
~by LazareCzęść KP Tak, jestem takim leniem