A za drzwiami...

(...)Jedynym regularnym dźwiękiem, jaki rozgrywał się w dość małym pomieszczeniu, przepełnionym regałami oraz szafkami z książkami, dziennikami, dokumentami, rocznikami i innego rodzaju świadectwami pisemnymi, był cichy stukot, wywoływany przez czubek  mego ołówka, którym uderzałam o blat lady z pewną dozą irytacji. Od momentu, w którym rozpoczęłam swoją zmianę nic się nie wydarzyło. Ani jeden klient nie przyszedł, choćby po to, aby zdenerwować mnie pytaniem o drogę. Nic. Nawet ruch za oknem wydawał się odbywać leniwiej niż zwykle. Byłam sama, w pokoju przepełnionym  zapachem starych ksiąg. Nie odczuwałam jednak niepokoju. Pracuję w tym antykwariacie od przeszło roku, a przez większość czasu głównie siedziałam. (...)~by LazareCzęść KP Tak, jestem takim leniem